رابطه سبک یاد گیری د ر د انشجویان علوم بهد اشتی با یاد گیری ماد ام العمر

زمینه و هدف: سبک یادگیری یکی از مؤلفه های اصلی برای انجام یک برنامه ریزی آموزشی مناسب است. مفهوم یادگیری مادام العمر نیز یکی از مفاهیم ارزشمند در زمینه کسب دانش و مهارت حرفه ای برای صاحبان مشاغل مرتبط با سلامت محسوب می گردد. مطالعه حاضر با هدف شناخت سبک های غالب یادگیری در میان دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بقیه­الله (عج) و بررسی ارتباط میان این سبک ها با مفهوم یادگیری مادام العمر صورت گرفت. مواد و روش ها: تعداد 209 نفر از دانشجویان رشته های مختلف علوم بهداشتی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی بقیه­الله (عج) در این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی، فهرست سبک یادگیری کولب و مقیاس یادگیری مادام العمر جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون­های کای اسکوئر، فیشر، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک طرفه و با کمک spss 20 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 8/38± 26/69و اکثریت آن ها (94 %) مرد بودند. توزیع فراوانی سبک های یادگیری عبارت بود از: واگرا (36 %)، سازگار (34 %)، جاذب (21 %)، همگرا (10 %). از میان متغیرهای جمعیت شناختی و تحصیلی تنها معدل تحصیلی دارای رابطه معنادار با سبک های چهارگانه یادگیری شناخته شد (/p). میانگین نمره یادگیری مادام العمر 5/25±45/70به­دست­آمد. سازه های مربوط به یادگیری مادام العمر دارای روابط معنادار با دو رویکرد آزمایشگری فعال و مشاهده تأملی بودند و سبک های یادگیری جاذب و واگرا نمرات به مراتب بیشتری ازنظر یادگیری مادام العمر به دست آوردند. نتیجه گیری: ازآنجایی که سبک های واگرا و سازگار بیشترین فراوانی را در میان سبک های یادگیری به دست آوردند، توصیه می گردد برای برنامه ریزی آموزشی و تطبیق روش های تدریس متناسب بیشتر موردتوجه قرار گیرند. مطالعات بیشتری برای شناخت روابط میان سبک یادگیری و یادگیری مادام العمر موردنیاز است. نوع مقاله: مطالعه پژوهشی.